Produkcja zwierzęca

  1. Start
  2. Metody mitygacji i sekwestracji
  3. Produkcja zwierzęca
  4. Żywienie zwierząt
  5. Praktyka nr 21. Wzrost udziału w dawce pokarmowej bydła pasz treściwych

Praktyka nr 21. Wzrost udziału w dawce pokarmowej bydła pasz treściwych

Opis praktyki

Pasze treściwe (np. kiszonka z kukurydzy w pełnej dojrzałości ziarna, śruty zbożowe) posiadają wyższą strawność niż objętościowe i stąd ich wykorzystanie skutkuje niższą emisja metanu. Trawa także w postaci sianokiszonki ze względu na duży udział włókna zwiększa jelitową/żwaczową emisję tego gazu. Metoda nieopłacalna lub niemożliwa do wdrożenia dla małych gospodarstw, gospodarstw położonych na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania, gospodarstw użytkujących rasy rodzime lub bydło mniej doskonałe genetycznie (poniżej 6 tys. l mleka/rok).

Potencjał redukcyjny GHG

50% CH4, 1245 kg kg CO2 eq./szt./rok.

Ocena potencjału redukcyjnego GHG

4.

Koszty wdrożenia

Dla stad zwiększających produkcyjność, zwiększanie udziału treściwych jest zjawiskiem powszechnym, indukującym dodatkowe koszty, rekompensowane większym uzyskiem mleka. Stąd uznać należy, że aplikacja nie generuje dodatkowego kosztu jako praktyka mitygacyjna.

Możliwość aplikacji

Łatwa i powszechna, ale ograniczona tylko do średnio i wysoko produkcyjnych stad.

Konsekwencje wdrożenia

Wzrost mleczności, skali i koncentracji produkcji, wynikający z poprawy strawności paszy. Z punktu widzenia zdrowia zwierząt przekroczenie ponad 30% udziału treściwych skutkować może chorobami metabolicznymi, a także wzrostem zapadalności na mastitis. Powiększenie kosztów żywienia krów. Brak konsekwencji dla innych gałęzi gospodarki.

Możliwość szacowania

Jedynie na podstawie mleczności krów w oparciu o ocenę użytkowości lub dane GUS, a następnie przetworzenie w KOBiZE. Aktualnie brak możliwości ujęcia w metodyce szacowania. Pośrednio w aktualnej metodyce, możliwe poprzez zwiększenie współczynnika strawności we wzorze IPPC.

Sposób wdrożenia i promocji

Zjawisko samoistnie postępujące aktualnie wraz ze wzrostem wartości hodowlanej i mleczności. Promocja poprzez doradców żywieniowych i ogólny poziom wiedzy hodowcy. We współpracy z ośrodkami doradztwa rolniczego możliwe szkolenia hodowców bydła w celu popularyzacji efektywności bilansowania dawek pokarmowych i systemów żywienia z udziałem pasz treściwych. Aktualnie brak podobnych działań i programów.

Literatura

  • Bellarby J., Tirado R., Leip A., Weiss F., Lesschen J.P., Smith P. 2012. Livestock greenhouse gas emissions and mitigation potential in Europe, Global Change Biology.
  • Buddle B.M., Denis M., Attwood G.T., Altermann E., Janssen P.H., Ronimus R.S., Pinares-Patińo C.S., Hristov, A. N., Oh, J., Lee, C., Meinen, R., Montes, F., Ott, T., Firkins, J., Rotz, A., Dell, C., Adesogan, A., Yang, W., Tricarico, J., Kebreab, E., Waghorn, G., Dijkstra, J. & Oosting, S., 2013. Mitigation of greenhouse gas emissions in livestock production – A review of technical options for non-CO2 emissions. Edited by Pierre J. Gerber, Benjamin Henderson and Harinder P.S. Makkar. (FAO Animal Production and Health Paper No. 177). Rome, Italy: Food and Agriculture Organization of the United Nations.
  • Casey, J. W., and Holden, N. M., 2005. The relationship between greenhouse gas emissions and the intensity of milk production in Ireland. Journal of Environmental Quality 34: 429-436.
  • Directorate general For Internal Policies, 2014. Measures at farm level to reduce greenhouse gas emissions from agriculture. European Parliament’s Committee on Agriculture and Rural Development.
  • Leip, A.,Weiss, F., Wassenaar, T., Perez, I., Fellmann, T., Loudjani, P., Tubiello, F., Grandgirard, D., Monni, S., Biala, K., 2010. Evaluation of the livestock sector’s contribution to the EU greenhouse gas emissions (GGELS) – final report. European Commission, Joint Research Centre, 323.
  • Martin C., Morgavi D.P. Doreau M., 2010. Methane mitigation in ruminants: from microbe to the farm scale. Animal 4:3, 351–365.
  • National Non – Food Crops Centre (NNFCC), 2010. A detailed economic assessment of the anaerobic digestion technology and its suitability to UK farming and waste systems. 10-010 report, The Anderson Centre, Melton Mowbray, Leicestershire.
  • Prokopy, L.S. Floress, K., Klotthor-Weinkauf, D., Baumgart-Getz, A., 2008. Determinants of agricultural best management practice adoption: Evidence from the literature. Journal of Soil and Water Conservation, 63(5), 300-311.
  • Schulte R., Donnellan T., 2012. A marginal abatement cost curve for Irish agriculture, Teagasc submission to the National Climate Policy Development Consultation, Teagasc, Oakpark, Carlow, Ireland.