Opis praktyki
Z obszaru biogospodarki pochodzi metoda wykorzystania zaniechanej emisji metanu do celów kogeneracji energii. Metoda polega na prowadzeniu mokrej fermentacji metanowej w dedykowanej do tego celu instalacji z użyciem gnojowicy jako nośnika hydraulicznego oraz źródła energii i metanu, czyli najczęściej kiszonki z kukurydzy. Powstający gaz zawiera zazwyczaj 40-50% metanu, co umożliwia jego spalanie w kogeneratorze energii elektrycznej. Jeśli tylko zbiorniki na gnojowice i pofermentat są przykryte, to biogazownia może zredukować do 90% emisji metanu i 30% emisji podtlenku azotu. Pamiętać należy, że każda taka instalacja poprzez różnego rodzaju nieszczelności emituje 10–15% produkowanego metanu. Generalnie, metody szacowania emisji GHG umieszczają efekt energetyczny wykorzystania OZE w bilansie produkcji energii. Emisja zaniechana powinna być jednak brana pod uwagę w sektorze rolnictwa.
Potencjał redukcyjny GHG
90% CH4 i 30 N2O.
Ocena potencjału redukcyjnego GHG
3.
Koszty wdrożenia
2 mln zł za każde 100 kW mocy.
Możliwość aplikacji
Ograniczona do gospodarstw o znacznych zasobach finansowych.
Konsekwencje wdrożenia
Realizacja wymogów UE co do udziału OZE w krajowym miksie energetycznym.
Realizacja modelu energetyki rozproszonej.
Możliwość szacowania
Prosta, w ramach działań ARMIR, a następnie przesyłanie danych do KOBiZE. Aktualnie brak możliwości ujęcia w metodyce szacowania IPCC.
Sposób wdrożenia i promocji
Poprzez dofinansowanie ze środków Programu strategicznego.