Działanie polegające na ograniczeniu lub całkowitym zaprzestaniu przekształceń TUZ w grunty orne powinno w największym stopniu przyczynić się do znaczącego zmniejszenia emisji CO2 z gleby do atmosfery. Zastosowanie tej praktyki w określonych przypadkach powinno zmniejszyć emisję CO2 nawet ponad dwukrotnie (9-20 t CO2·ha-1 rocznie). Aeracja gleby w wyniku uprawy płużnej przekształcanych TUZ intensyfikuje proces rozkładu węgla organicznego nagromadzonego w glebie w trakcie wieloletniego użytkowania pastwiskowego lub łąkowego gruntów.
Proponuje się wdrożenie praktyki polegającej na przeciwdziałaniu zmianie użytkowania łąkowego/pastwiskowego na orne oraz zmiana sposobu użytkowania z ornego na łąkowe.
Potencjał redukcyjny GHG
Przewiduje się, że zmniejszenie emisji CO2 z gleb w wyniku wdrożenia praktyki może sięgać 200%.
Ocena potencjału redukcji
50-60%.
Koszt wdrożenia
Praktyka bezkosztowa.
Możliwość aplikacji
Aktualnie i w przyszłości praktyka łatwa.
Docelowy typ gospodarstw
Praktykę mogą wdrożyć gospodarstwa inwentarzowe, 10-15% gospodarstw mogących wdrożyć praktykę.
Konsekwencje wdrożenia
Praktyka powinna przede wszystkim korzystnie wpływać na jakość środowiska przyrodniczego poprzez zachowanie naturalnej zawartości materii organicznej w glebie przeciwdziałając jej mineralizacji i w ten sposób korzystnie zmniejszać emisję CO2 do atmosfery oraz zwiększać zawartości materii organicznej w glebie dzięki przywróceniu warunków sprzyjających sekwestracji węgla w glebie. Wdrożenie praktyki powinno ograniczać emisję składników (w tym azotu) do hydrosfery przyczyniając się do poprawy jakości wód powierzchniowych i gruntowych. Większe wykorzystanie azotu przez rośliny powinno ograniczać bezpośrednią i pośrednią (zachodzącą na wszystkich etapach migracji NO3 z gleby do hydrosfery) emisję N2O z gleby. Praktyka może ponadto przyczynić się do wzrostu bioróżnorodności i rozwoju dziko żyjących oraz pożytecznych zwierząt. Ponadto wdrożenie praktyki przyczyni się do retencji wody w gruncie.
Wdrożenie praktyki umożliwi lub wesprze działania związane z realizacją założeń systemu zrównoważonego rolnictwa. Nie dostrzega się wpływu praktyki na inne podmioty i branże.
Możliwość szacowania
IB IUNG (monitoring zawartości próchnicy glebowej), IB IOŚ (monitoring emisji CO2 z gleb prawnych), wprowadzenie obowiązku kontroli zawartości próchnicy w glebach uprawnych (laboratoria uczelni rolniczych, instytutów, Stacja Chemiczno-Rolnicza), rejestracja stanu wdrożenia praktyki – ODR.
Możliwość uwzględnienia w metodologii KASHUE
Istnieje w odniesieniu do kategorii zmiany użytkowania gruntów w przypadku restytucji TUZ
Sposób wdrożenia i promocji
Wdrażanie praktyki może odbywać się w ramach WPR oraz mogą polegać na promocji przekształcania lub przywracania trwałych użytków zielonych jako sposobu użytkowania gruntów. W procesie tym powinny aktywnie uczestniczyć ARiMR, ODR, Izby Rolnicze, Samorządy Regionalne, Zrzeszenia Branżowe i Grupy Producenckie.
Odniesienie do PROW
Praktyka znajduje odniesienie w dotychczasowych rozwiązaniach PROW, Greening (Utrzymanie trwałych użytków zielonych).